Het visiedocument 'Medisch specialist 2025' ziet de medisch specialist in 2025 meer dan nu, als coach of adviseur, naast zijn/haar rol als medisch behandelaar. Voor huisartsen en andere artsen geldt eenzelfde ontwikkeling in een steeds complexer wordend zorgsysteem.

“Hij/zij handelt vanuit compassie en medemenselijkheid, met een koel hoofd en een warm hart. Niet alleen naar zijn patiënten, maar ook naar zijn collega’s. Er is ruimte voor het delen van ervaringen en het geven van feedback. In teams en tussen zorgprofessionals is sprake van een cultuur waar men elkaar aanspreekt op kwaliteit, doelmatigheid en gedrag”.

Binnen deze opleiding ontwikkelt de arts coachingsvaardigheden op vier vlakken:

• Coaching, die gericht is op een nieuwe rol van de patiënt, waarbij hij/zij de regie over zijn/haar behandeling voert. Deze vaardigheden hebben tot doel het zelfsturend vermogen en de autonomie van de patiënt te doen groeien.
• (Zelf)coaching en reflectie op het eigen functioneren als arts. Je wordt o.a. uitgedaagd om na te denken over hoe je je vak verder willen invullen, zodat je met meer plezier en minder stress werkt.
• Coaching, die gericht is op de samenwerking in een complex netwerk met andere zorgprofessionals, waarbij de uitkomst en de behoefte van de patiënt uitgangspunt zijn.
• Coaching in het kader van het begeleiden van collega’s (arts-assistenten etc) met als doel het vergroten van hun professionaliteit.

In de huidige (huis)artsen- en medisch specialistenopleiding is er nog relatief weinig aandacht voor deze nieuwe rol. Deze basismodule voorziet in de behoefte van artsen om meer coachingsvaardigheden te ontwikkelen. Dit om te kunnen aansluiten bij een nieuwe rol van de patiënt, waarbij hij/zij zelf veel meer regie over zijn/haar behandeling voert. Daarnaast zijn de netwerken waarbinnen de arts werkt complexer geworden. Een vergroting van de coachingsvaardigheden zal leiden tot betere, efficiëntere samenwerking en ook via deze weg een positief effect hebben op de gezondheid van de patiënt.

Een ander belangrijk aspect is dat het aantal burn-out artsen toeneemt. Onder artsen meer dan in de algemene bevolking, met name ook bij de jonge groep artsen. Door het onder de loep nemen van de eigen waarden, drijfveren en werk-privé balans kan de arts inzicht krijgen in een mogelijke (dys)balans. De verkregen inzichten kunnen worden gebruikt om enerzijds een (caregivers)burnout te voorkomen en dus kapitaalvernietiging binnen de gezondheidszorg te voorkomen. De arts kan zo hoogwaardige, kwalitatieve zorg blijven leveren. Anderzijds hebben deze inzichten, deze toegenomen zelfkennis, indirect een positieve invloed op de gesprekken die hij over dit onderwerp met zijn patiënten voert.